Зборовите што сакам да ги парфразирам, отприлика се вака: кога е мирно сѐ изгледа нормално, а кога ќе избие криза излегуваат сите наши ненормалности што сме ги таложеле во срцето кое требало да го чистиме од страстите. Реков, отприлика за да може секој да ги побара овие зборови на отецот, да истражува, да ги прочита, да ги согледа, и ако сака да ги усвои. Се надевам дека нема да ми замери што предолго ги парафразирав.

Светот е на колена од суетата и алчноста што ја пројавуваат оние, т.е. човештвото, личностите што треба да го спасуваат и приведуваат кон вечноста во царството небесно. А, личностите, човекот треба да се очистува, просветлува и обожува по мерата од растот Христов, како што вели светиот апостол Павле, за да бидеме свети како што е свет нашиот Отец Небесен во благодатта на Светиот Дух. Конфузијата не треба да е својствена за верните чеда, синови и ќерки на Бога, кои во Христос Богочовекот се посиновени, преку благодатните дарови кои штедро се излеваат врз секоја личност со вера во Воскреснатиот Господ, со надеж за живот вечен и дела на љубовта која го реализира единството наше со Него.

Но, ако и ова како и сите искушенија не се прифатат со благодарност, со послушание нема да ни бидат од полза, само ќе доупропастиме, а состојбата ќе наликува на онаа кога ќе влезат во нас, да не даде Господ и седум други демони пострашни од оној што сме го избркале. Не, ако не се преумиме, или пак стручно да се изразам, ако не го восгласиме на живот со степенот на животот во покајание, тешко дека ќе се научиме, истите ќе бидеме, дури и полоши, т.е. пак стручно, ќе се доразболиме како личности. Ние слабо паметиме, добро ќе се истревожиме, Господ ќе ни даде сила, ќе се очистиме од лепрата, но нема да се вратиме да заблагодариме. Нема анамнеза, нема епиклеза. Нема ли постојано заклучување во зборовите на молитвата, или свесноста како што ја образложил митрополит Наум, нема да дојде ни дарот на благодатта врз нас, т.е. Светиот Дух. Слава му на Бога што ова ни дадено на Литургијата, па секогаш кога се богослужи си споменуваме за сѐ што направи Господ Христос за нас, та така ни го испраќа Светиот Дух врз Даровите предложени како Леб и вино, претворени со благодатта Божја, со епиклезата во Тело и Крв Христови, како вистинско јадење и вистинско питие за живот вечен. Реалното и видливо единство со Бога тука се остварува. Во тој миг, миг на вечноста, на присуство на царството Божјо во овој свет, на реализирањето на личностите во Христа како Собор, како Негово Тело, како Црква, светот се чисти од секаков грев и прегрешение, ние причестени исто така, бели и светли како од крштевање, родени од вода и Дух причестени со Христа, свети чеда на Отецот. Но, тоа е сѐ заради Еден што сѐ направи за нас, крстот, гробот, тридневното Воскресение, уште и Второто и славно доаѓање.

И во сите и во сѐ заради Еден во Три Ипостаси Кој нѐ внесува во Самиот Негов живот, љубовта преку Неговата несоздадена благодат кој непрестајно се излева, за разлика од нашата молитва која не е таква, непрестајна. Но, сето ова не е магија за да нѐ заштити од корона вирус, или било кое друго заболување кое секако рековме во еден миг на вечноста и тоа е, исцеление и од тоа, и од сѐ. Но, како продолжуваме кога ќе излеземе од тој миг, дали продолжуваме со преумувањето чии дарови ги вкусивме на Литургијата, дали се заклучуваме непрестајно во зборовите на молитвата, дали веруваме во Воскресението, дали се надеваме на вечниот живот, дали преку делата учествуваме во љубовта Христова, дали воопшто се трудиме да го стекнеме дарот на Светиот Дух, та литургискиот миг да го пренесеме постојано, сега и секогаш и непрестајно, за благодатта Божја да се излее на сите и на сѐ кое е создадено и во очите на Бога прекрасно.

Нема постојано покајнио споменување на Христа во зборовите на молитвата, нема ни  дела љубовта која треба да свети за слава на Бога, тогаш нема ни дар на Светиот Дух, малку звучи како трговски однос, но само така разбираме, причеста била само да добиеме здравје, да се иселиме од болестите, за да си поживееме подолго во местото на пустошот и смртната сенка, па кога ќе дојде време на старост нека оди по ред умирачката, а “нормално” да му покажеме на светот дека нас корона вирусот ништи не ни може, бидејќи имаме ние причест преку која Бог го сфаќеме како суперхерој од Марвел маспродукцијата, а имаме и доста други “орудија” крст, темјан, босилек, осветена вода кои најверојатно не ги разбираме како придружни средства на покајнието туку налик на чеканот на Тор, наметката на Супермен, штитот на капетан Америка, а тоа убива корона и сѐ друго во радиус.

Но, гледаме дека не е така, причеста погоре споменавме дека е сведоштво за тоа дека само едно ни е потребно, Христос во било кое искушение, но тоа не значи со сигурност дека ќе не одмине чашата која треба да ја испиеме со благодарност. Но, се молиме како Него, другите да бидат помилувани, та сите заедно влеземе во Неговиот спокој. Сите помошни средства имаат дејство согласно нашата вера, да, но само ако верата е согласна со нашето покајание, ако нашето срце го чистиме од страстите за да влезе во него благодатта Божја која без ограничување се излева врз сите и врз сѐ, во молитвеното дело на љубовта, само ако за една личност го затвориме срцето, а камоли за повеќе луѓе, еден народ, или неодговорно и несовесно однесување кон созданието, ништо нема да помогне. Треба верно, а не суеверно да се однесуваме кон причеста, иконите и фреските, крстот, осветената вода, темјанот, елејот, петтолебието, славското и именденското коливо итн.итн.

    Да останеме спокојни и да продолжиме да велиме: Пресвета Богородице спаси нѐ, Господи Исусе Христе, помилуј нѐ, да направиме литија од добри дела кон ближните, тогаш Бог ќе види во нашето срце, и ќе нѐ помилува, но нека биде Он како што сака.

И да пристапиме со Љубов кон Изворот на животот!

Презвитер Горан Стојчевски

Скопје, 17ти март 2020 лето Господово

На празникот на Преп. Герасим Јордански; преп. Јаков Постник

Друго:

• о. Горан Стојчевски: АПОСТОЛОТ НА СОЛЗИТЕ

• о. Горан Стојчевски: ЛИТУРГИСКИ МИГ ВО СЕКОЈДНЕВНИОТ ПОДВИГ

•  презвитер Горан Стојчевски - ЦРКВАТА ПРИПАЃА НА СИТЕ ...
• презвитер Горан Стојчевски -„Послушанието во себе содржи се “ ...
• о. Горан Стојчевски: МАЈЧИНСКАТА ЉУБОВ И СИНОВСКИОТ ОДНОС ...
• презвитер Горан Стојчевски  ...
• o.Горан Стојчевски: Храната и психологијата почнаа да стануваат новата религија ...