„Вашето прво движење, штом ќе се разбудите, нека биде крсниот знак, а вашите први зборови – зборовите од Исусовата молитва. Кога можете, кажувајте ја Исусовата молитва со бројаница, а кога сте зафатени со некоја работа, без неа.
Кога ќе ве нападнат помисли, не им се спротиставувајте сами, туку фрлете кон нив со камен.
А каменот е Христовото име, Исусовата молитва...
Отстранувањето на помислите не е во ваша моќ, но да не се прифаќаат – е: отстрани ги со Исусовото име. Ако молитвата понекогаш е невнимателна, расеана, не треба да се паѓа со духот. За време на молитвата нашите усти се осветуваат со името на Господ Исус Христос. Постојано бидете со Исусовата молитва: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме грешниот“. Исусовото име ги отфрла сите демонски напади. Тие не можат да ја победат силата на Христовото име. Зашто и како се случува тоа, ние не знаеме, само знаеме дека тоа е така."
Преподобен Варсануфиј Оптински
Избор од ФБ страната на: Моника Николова
Свети Варсануфиј Оптински (05.02.2011)
Најсигурниот, наједноставниот и најбрзиот пат до спасението води низ послушанието. Вистинското послушание ги надминува сите физички сили на човекот, но Господ е Тој, Кој помага. Тој на нашата сила ја додава Својата сила. Тој, на самиот почеток на нашата решеност да чекориме по тесниот монашки пат на послушанието, ќе нѐ поддржи и ќе ни даде сила да истраеме на патот по кој сме тргнале. И сѐ додека сме решени да го следиме овој животен пат, Бог во изобилие ќе ни помага. Тој ќе ни даде сила да истраеме. На тој начин Самиот Бог потврдува дека послушанието е Негова света волја.
Должни сме, имајќи ја надежта во Божјата помош, да го прифатиме секое послушание кое ни го даваат, при тоа верувајќи дека сѐ што правиме во слава на Бога правиме.
Послушанието е компас за монахот, но и за секој христијанин. Колку повеќе сме трудољубиви во послушанието, толку повеќе наликуваме на нашиот божествен архетип Христос. Тој ни ја дал вистинската мерка во послушанието, а тоа е послушност до смрт.
Не дојдовме во манастир за да навлегуваме во длабочините на теологијата, ниту да се учиме во молитвата, а не дојдовме ни само за спасение на нашите души. Ако непрестајно се вежбаме во послушноста, тогаш и молитвата и познавањето на теологијата и спасението ќе дојдат како пратен дар од Горе.
Бог нѐ спасува според мерката на нашата послушност.
Извор: МПЦ-ОА
Господ не останува должник
Задобивањето на внатрешната молитва е неопходно. Без неа не можеме да влеземе во Царството Небесно. Внатрешната умна молитва не е доволна, зашто нејзе ја имаат и луѓето, во кои присуствуваат страстите. Некои велат: „Која е смислата да се молиме? Која е ползата?“ Голема! Зашто Господ, Кој му ја дава молитвата на оној кој се моли (1 Цар. 2, 9), ќе му даде на човекот молитва или пред самата смрт, па дури и после смртта… Само не треба да ја оставаме.
Преподобен Варсануфиј Оптински
+ Прекорувајте се себеси. Да се укорите себеси не е тешко, а некои и тоа не го сакаат. Да поднесете укор од братот е потешко, а сам да се прекориш не е тешко. Но, доколку и се укоруваме, а не се бориме со страстите, јадеме колку сакаме, спиеме колку сакаме, таквото самоукорување е незаконско и не ни принесува полза.
За читањето на духовни книги
12/12/2013
Трудете се да читате книги од Светите Отци кои се соодветни на вашиот начин на живот, за да можете не само да им се восхитувате и да им се насладувате, туку и да можете да ги применувате во конкретните работи.
Христијанинот кој живее во светот, треба да ги чита творбите на великите светители коишто пишувале за народот, коишто поучувале на христијански добродетели, добродетели следени од оние коишто живеат меѓу житејски работи. Друг вид на текстови се оние за општежителните монаси: тие треба да ги читаат светите отци, коишто напишале поуки за тој начин на живот. И трет вид претставуваат текстовите напишани за безмолвниците и отшелниците.
Изучувањето на добродетелите коишто не соодвествуваат со начинот на живот, предизвикуваат занесеност и го доведуваат човекот во лажна состојба (прелест). Вежбањето во добродетелите кои не соодветствуваат со начинот на живот, го прават животот бесплоден. И животот залудно се истрошува, и добродетелите пропаѓаат: душата не може долго да ги задржи, и треба побрзо да ги остави, зашто тие не ѝ се според силите.
Таквото подвизување во возвишените добродетели, што ги надвишува силите и можностите, честопати неизлечливо ја повредува душата, растројувајќи ја на долго време – а некогаш (и) за цел живот, правејќи ја неспособна за благочестиви подвизи. Господ заповедал „новото вино“, т.е. возвишените добродетели и подвизи, „да се влева во нови мевови“, т.е. да им се препуштат на подвижниците кои веќе созреале во благочестивиот подвиг, обновени и просветлени со благодатта. Тој забранил да се влева ново вино во стари мевови, да се шие стара облека со нова крпа.
Не мислете дека возвишениот подвиг, за којшто вашата душа сè уште не созреала, ќе ви помогне! Не! Тој уште повеќе ќе ве растрои: ќе треба да го оставите, а во вашата душа ќе се појави униние, безнадежност, помраченост, ожесточеност. Во таква состојба, ќе си допуштите повеќе грешки, повеќе нарушувања на законот Божји, од оние во коишто сте паѓале претходно. „Кон старата облека не се става нова крпа, затоа што од тоа дупката ќе стане само поголема“.
И за монасите воопшто, и за христијаните што живеат во светот, најполезно четиво – е Новиот Завет, а посебно Евангелието. Но тоа треба да се чита со смирение, не дозволувајќи си сопствени толкувања, а раководејќи се со толкувањето на Црквата.
Свети Варсануфиј Оптински
Извор:
http://pravoslavie.mk/za-citanjeto-duhovni-knigi-varsanufij-optinski/
4-ти март лето Господово
П.П. 2018-03-04 03:31:45