Проф. д-р Стефан Влахов Мицов
Грција го предложи името „Горна Македонија“ бидејќи, освен што ќе го присвои целото античко македонско наследство, ја отвора вратата и за територијални претензии. Ако Република Македонија е „Горна Македонија“, по силата на логиката денешна Северна Грција (Егејска Македонија) е „Долна Македонија“. А во „Долна Македонија“ денешниот етнички состав на населението е грчки, по насилните депортации на Македонците во текот на целиот 20 век. И, откако во предлозите на Метју Нимиц е запишано дека споменатите територии во Грција и во Македонија се дел „од историска Македонија“, излегува дека денешните Македонци се во сродство со Грците. Поинаку кажано, изборот на некоја од варијантите „Горна“ или „Нова“ отвора соодветна врата за територијални претензии на Грција или на Бугарија.
Погрешно е да се мисли дека и останатите варијанти „Демократска“, „Уставна“, „Независна“ Македонија се подобри. Едноставно затоа што тие не опстојуваат самостојно, надвор од целосната рамка предложена од Нимиц. Ако Република Македонија преземе промена на името таа е обврзана на промена и на пасошите и во севкупните односи со другите држави. Освен тоа точките 7, 8 и 9 ја лишуваат државата од нејзината суштина - „Македонија“ и „македонски“.
За идиотите кои уште го оспоруваат тоа, ќе ја преповторам точка 7: „Зборот Македонија“ самиот по себе не ќе треба да се признава како официјално име, типично или атипично за втората држава (Македонија) , или како официјално име на која било друга држава“. Но, токму „Македонија“ е официјално име на државата, определувањата „Демократска“, „Уставна“, „Независна“ се субјективни. Кој може да каже дали една држава е демократска или независна? Второ, тие определби може да бидат привремени. Една држава денес е република, утре може да биде монархија итн. Тука е суштествено непроменливото јадро - зборот „Македонија“. Тој збор ги содржи сите останати елементи од македонскиот идентитет. Затоа Грција атакува на името и се обидува да го расчлени, било со „Горна“, било со „Нова“. Каква тежина имаат имињата како „Демократска“, „Уставна“, „Независна“ ако соодветното име - „Македонија“ и „македонски“ „може да се употребуваат во економска смисла. . . врз основа на договори и практика што се однесуваат на употребата на географски имиња за економска или слична цел“ (т. 9) . Очевидно е дека дури најмало отстапување за името води кон катастрофа. Исто така, очевидно е дека предлозите на Нимиц ја опслужуваат само грчката страна. Кој не верува нека го прочита делот 8: „Втората држава ќе бара од надлежните административни власти да го преиспитаат именувањето на националните аеродроми, имајќи ја предвид вознемиреноста (чувствителноста) на првата држава. Е, на тоа е ставен акцентот! Грција била чувствителна кон името на аеродромот што го носи името на Александар Велики, (впрочем требаше да се нарече Александар Македонски) , а Македонија не може да биде чувствителна кога сакаат од неа да го смени знамето, Уставот и името? Ако во светот постојат објективни правни норми Грција требаше да биде осудена за користењето, (и со политичка и со економска цел) на името на македонскиот владетел кој не е ниту елински, ниту грчки, ами токму Александар Македонски.
Треба човек да е ретардиран или да е дебело платен за да тврди дека Грција сака компромис во спорот со Македонија. Грчката позиција може да се спореди со поведението на змијата боа, кога ја каснува жртвата и сака да ја расчеречи на делови. Од Република Македонија зависи дали ќе стане жртва. Како да се избегне тоа?
(продолжува)
Авторот е универзитетски професор
Внимателниот прочит на концептуалната рамка на Нимиц покажува дека во неа е скриена бомба за идни конфликти меѓу Грција и Македонија. Тоа е во случај ако допуштиме теорија дека двете страни ќе можат да се разберат за името. Во споменатите точка 1 и 2 од дел два се говори дека државите посакуваат делови „од историска Македонија“. Точката 9 од истиот дел всушност го разрешува користењето на изразите „Македонија“ и „македонски“ само како географски имиња за економски цели. Очевидна е разликата меѓу „историска“ и „географска“ територија, што ќе предизвика идни спорови. Противречност има и во точките 1 и 8 од дел втори. Првата „признава дека трите административни делови на првата држава (Грција) се викаат Источна Македонија, Централна Македонија и Западна Македонија. . . „ а точка 8 ги забранува ексклузивните „политички или економски“ права врз името „Македонија“ или „македонски“. Со други зборови, ем се признава административното делење, што е дел од грчкиот политички систем во нејзиниот дел од Македонија, ем се забрануваат политичките права врз името.
Овој хаос не е случаен, туку е со предумисла. Идејата е меѓу Грција и Македонија секогаш да има потреба од посредник. Таа идеја е дел од глобалната идеја за контролиран конфликт на Балканот. Одамна во науката е позната флоскулата за „управување на кризи“. Вистинската определба е „наука за предизвикување и управување на кризи“. Ако поделбата на Југославија создаде криза на Балканот, објавената независност на Косово има цел да ги хаотизира процесите, за да можат САД да бидат вечен посредник при регулирањето. Во зависност од моментните интереси.
Во сегашната етапа Република Македонија има интерес да влезе во НАТО. Проблемот е што во моментот таа не е доволно почитувана од НАТО, тука на Балканот. Во други случаи, како испраќач на војници во Авганистан е почитувана. Кризата во Косово & ја зголемува цената. Задачата сега е да не се прават никакви отстапки за името. Но, Грција цели да стави вето (меѓу другото, дел од бугарските весници избрзаа и еден месец порано објавија дека Грција веќе ставила вето) . Дури и да се случи тоа, македонските шанси нема сосема да бидат загубени. Далеку е не само од морална гледна точка, дека грчкото вето ќе предизвика реакција на светската јавност кон Грција, заради дестабилизирањето на Балканот на тој начин. Не е тајна дека вознемиреноста тука допрва ќе расте и Република Македонија ќе стане многу ценета и за НАТО и особено за САД.
Посети: {moshits}