Христијаните живеат на земјата, но над сe è земно; меѓу луѓето, но над сè човечко; ограничени, но слободни; притеснети, но од ништо поробени; во светот немаат ништо, но сите богатсва се нивни; живеат двоен живот – едниот презирачки, а другиот грижлив; преку смртта се бесмртни; со откажување од нештата се соединети со Бога;
Кој од оние што здраво размислуваат може да го пофали сојузот втемелен на лошото дело? Ако некој нѐ праша: што почитуваме и на што се поклонуваме? Одговорот би бил: ние ја почитуваме љубовта. Според зборовите на Светиот Дух, нашиот „Бог е љубов“. А што е значајно во законот и во пророците? И на ова евангелистот не дозволува да одговориме поразлично.
. Оној што искрено Го љуби Бога се моли нерасеано, а оној пак, кој се моли нерасеано искрено Го љуби Бога. Но, не може да се моли нерасеано оној, чијшто ум е приврзан за нешто земно. И така, оној чијшто ум е приврзан за нешто земно не Го љуби Бога.
2. Умот кој долго се занимава со некаков сетилен предмет, има страст кон него: похота, тага, гнев или
1. Љубовта е благо расположение на душата, во кое таа ништо од постоечкото не му го претпоставува на познанието на Бога. Но, оној кој е пристрасен кон нешто земно, не е возможно да се здобие со таква љубов.
2. Љубовта се раѓа од бестрастието, бестрастието од надежта во Бога, надежта од трпението и
Понекогаш дејствувањето на молитвата ни се чини премногу споро, несразмерно со нашето кусотрајно постоење, и повикот јачи во градите: ’Побрзај!’ Се случува на нашиот повик да не ни возврати веднаш. Како плод на дрво, Бог нашата душа ја остава сонцето да ја пече, ледени и врели ветрови да ја бијат, да се мачи од жед и да трпи под порој на дождови.
Треба да знаете дека како што бебето, кога ќе излезе од мајчината утроба, несвесно го чувствува овој воздух и во истиот миг почнува да да плаче, така и оној што се родил од горе и што од овој свет излегол како од мрачна утроба и влегол во умна и небесна Светлина, и на некој начин на кратко ѕирнал во неа, веднаш се исполнува со неискажлива радост и пролева сози без болка, се разбира сфаќајќи,
Оној кој се запознал себеси, односно кој работи на смирението како оној кој има умна душа за смртното и земно тело, никогаш не се превознесува, ниту пак очајува, туку, срамејќи се од разумноста на душата, избегнува сѐ што е срамно, и познавајќи ја својата слабост од многуте искушенија, од душевните и телесни старасти, тој ја спознал бескрајната Божја сила, и бидејќи
Нашето спасение може да се спореди со семето. Како што земјоделците најпрво ја обработуваат (украсуваат) земјата со плугот, па потоа сеат семе, така и ние би требало најпрво да се украсиме и подготвиме за примањето на небесното семе, односно зборовите на духовното учење. Ние не сме мртва и бесчуствителна земја што други ќе ја обработат и подготват да го прими семето, туку
- Кај тебе главниот проблем е што имаш премногу мисли .Еве , ќе ти кажам еден пример како да не мислиш премногу : Кога ќе се сетиш на нешто што треба да го направиш наредниот ден , одговори и на помислата : "Таа работа не е за денес , ќе мислам за неа утре ". Исто така , кога треба да донесеш одлука за нешто , не размислувај како да го најдеш најдоброто решение и постојано да ја одложуваш конечната одлука.
И затоа грижете се Не да ги направите богати, туку да ги направите побожни, господари над своите страсти, богати во добродетелите.
Придонесете да не го бараат она што им е непотребно, и земните богатства да ги ценат онолку колку што и вредат. Внимателно гледајте ги нивните постапки, нивното друштво, врски, и не очекувајте од Бога никаква милост доколку не ја исполнувате оваа должност.
Ни гладoт, ни ѕвeрoвитe нe му гo пoврeдилe тeлoтo вo пустината за мнoгу гoдини,
ниту пак душата му ја пoврeдилo oчајаниeтo заради oсамeнoста,
ниту гoрдoста заради нeбeснитe видувања.
Тoј нe пoбарал oд луѓeтo ни лeб ни знаeњe.
Сè Бoг му дал oд тoа штo имал пoтрeба,
бидeјќи пoтпoлнo сe прeдал на вoлјата Бoжја.
Непрестајната молитва доаѓа од љубовта, а се губи поради осудувањето на другите, празните разговори и невоздржувањето. Оној што Го љуби Бога, може да мисли на Него ден и ноќ, бидејќи на љубовта кон Бога не ѝ пречат обврските. Апостолите Го љубеле Господ и светот не им пречел во тоа, иако тие размислувале за светот и се молеле за него, и проповедале. А ете, на св. Арсениј Велики му било речено:
Он ни дава животворно помирување. Ние сме истоштени и бессилни, но ете пред нас стои Он неисцрпниот Источник на сите сили. И како што после ноќната темнина сета твар брза со стремеж да го улови првиот зрак на сонцето што изгрева, така и ние насочувајќи го својот духовен поглед кон спасителното Богојавление, жедно ги примаме од Него зраците на божествениот “
Бидејќи Крштението не е само богопознание, туку и обва и ги посочува секирата и вечниот оган: „Секое дрво, што не дава добар плод, се сече рска за преобразба и богоугодни дела, Христовиот Предвесник и Крстител не укажувал само на познанието на Бога, туку проповедал и покајание, барајќи достојни плодови на покајанието, односно праведност, милосрдие, скромност, љубов и вистина.
"И кога излегуваше од водата, веднаш виде како Му се отвораат небесата. Гледате ли дека Светото Крштение претставува врата кон небото и дека таму ги воведува оние што се крштеваат? Заради тоа не вели едноставно ‘се отворија небесата’, туку ‘Му се отворија небесата’, и сѐ што се извршуваше на Него,
Тие покајани грешници стануваат побели од снег пред Божјото лице, бидејќи се очистени со Неговата благодат. Дојдете, вели Господ. Ако вашите гревови се црвени, ќе станат бели како снег.
Нив, тајновидецот св. Јован Богослов ги видел облечени во бели алишта и со палмови гранчиња, со тие знаци на победата во рацете, како Му пеат на Бога прекрасна песна: Алилуја.
Што се однесува, пак, до тоа што јас сум монах, а вие човек во светот, тоа не менува ништо. Господ бара срце исполнето со љубов кон Бога и ближниот бидејќи нашето срце е место во кое Тој сака да живее и каде Тој се јавува во полнотата на Својата небесна слава.
„Сине, дај ми го своето срце“, вели Господ, а сѐ останато Јас ќе наравам, затоа што во твоето срце може да се смести Божјото Царство.
Бидејќи, како може човекот целиот себе да се опфати со очите?
Окото не може да го насочи погледот на себе, не достогнува до темето, не го познава ни грбот, ни лицето,
ни распоредот на внатрешните (органи) во утробата.
Меѓутоа, безбожно е да се тврди дека заповедите на Духот се невозможни.
Затоа, ни преостанува оваа заповед да ја сфатиме во смисла на дејствувањето на умот.
Бог Кој не создаде ни подари употреба на зборови, за да можеме да си ги откриваме едни на други судовите на срцата, и секој од нас, со оглед на заедничката природа, да може да му ги открие на ближниот своите размислувања, изнесувајќи ги од скривницата на срцето како од некоја ризница. Меѓутоа, кога би живееле со, би можеле одеднаш, непосредно да си ги соопштуваме своите мисли едни на други.