Житија

На местото каде што била куќата на светите праведни Богоотци Јоаким и Ана, своевремено (во 5 век) имало изградено Православна црква и на темелите на таа црква во 12 век е изграден католички храм посветен на св.Ана.
Местото се наоѓа во близина на ,, Лавовската порта”

Апостолот Тома потоа ги извести останатите апостоли за овие чудесни настани и им го покажа Светиот Појас на Пресвета Богородица.А тие Го прославија Бога и побараа да ги благослови, бидејќи беше единствениот кој се удостои да го види славното преселување на Богородица.Чувањето на светиот Појас го презедоа две сиромашни и побожни жени во Ерусалим, кои се грижеа за Богородица.

Многу чудеса ја следат историјата на овие свети мошти, како и побожноста на народот кон светата Богопрамајка Ана, но и призивањето на нејзиното име за разрешување на врските од бездетноста и за добивање на дете, и многу се децата кои го носат нејзиното име, или она на нејзиниот сопруг Јоаким,

Родена е во Рим од родители христијани. Од детството научена на верата во Христа. Најусрдно ревнуваше да ги делотвори сите Божји заповеди. Со сведоштвото на нејзиниот вистински благочестив живот и вера упатуваше на патот на спасението и други. Кога ѝ умреа родителите, го раздаде имотот на сиромасите, а самата се замонаши.

Животните често доаѓале во пештерата на светителот и стрпливо чекале да ја заврши молитвата. Старецот ќе излезел од пештерата, ги благословувал животните, а тие радосно почнувале да трчкаат, да ползат, да скокаат, да му ја лижат раката на светителот, да му се умилкуваат. Болните животни св. Власиј ги исцелувал полагајќи ја раката на нив.

Тогашната власт во 1926 година ги сокрила моштите на Светителот.

Тие се пронајдени во 1990 година, во подрумот на петроградскиот

Музеј за религија и атеизам, а во 1991 година биле пренесени во Дивеевскиот манастир.

Наскоро потоа се упокои овој Божји човек, без боледување и без да страда телесно. Тој плетел кошница и испратил од монасите по мене, да ме повикаат. И кога го исплете и последното гранче, тој ми рече: “Земи ја оваа кошничка од моиве раце, како спомен од мене, оти немам ништо друго да ти оставам”.

Во една келија близу до Кареја, каде што со прст на камен ја испиша песната кон Пресвета Богородица „Достојно ест“. Заради овој настан таа келија и денес се нарекува келијата „Достојно ест“....Му се јави и на Самиот Господ во Гетсиманската градина, кога Господ како човек беше поткрепуван од овој архангел пред страдањето; кога им се јави на жените Мироносици итн.

Името ПЕТАР или на Еврејски Кифа му го дал Господ Исус Христос, а во превод значи – КАМЕН.
Неговото родено име било Симон.
Апостол Патер бил многу чувствителен човек, пргав и избувлив и брз.

Ученик на Светите Методиј и Кирил и еден од Петточислениците коишто најревносно соработуваа со овие словенски апостоли. Свети Наум патуваше во Рим, каде што се прослави со чудотворна моќ и со голема ученост. Знаеше многу јазици. Со помош на царот Борис Михаил, по враќањето од Рим тие се населија на бреговите на Охридското Езеро. Додека Свети Климент дејствуваше како епископ во Охрид, дотогаш Свети Наум основаше манастир на јужниот брег на езерото.

 Се подвизувал токму на ова место, во горната капела, при овој манастир, кој го носи неговото свето име. Св. Еразмо бил носител на Светиот Дух. Наоружан со молитва, можел да го сочува своето срце чисто, да живее беспорочен живот, да го преумножува смирението и да ја ползува Божествената љубов.

Овој светител беше родум од Антиохија и живееше во времето на царевите Диоклецијан и Максимијан. Се подвизувше крепко на Ливанската Гора и имаше од Бога голем дар на чудотворство. Како архиереј тргна да го проповеда Евангелието. Кога дојде во Охрид, Еразмо го воскресна синот на некој човек по име Анастас и го крсти овој човек. Во таа прилика крсти и 

Слегувањето на Светиот Дух врз апостолите не е само чудо, со коешто се прослави апостолската Црква, но и настан поврзан со делото на нашето лично спасение.
Светиот Дух го овозможува нашето духовно раѓање. Он ни ја откива тајната на Пресвета Троица.

Никогаш не му давал одмор на своето тело – речиси никогаш не спиел, а и кога спиел, секогаш лежел на земја или на тврда рогозина. Иако многу строго постел и бил многу слаб, поседувал голема виталност и енергија. Редовно ги служел сите богослужби во манастирот и непрестајно се трудел во подвигот на умно-срдечната молитва. Тишината и самотијата биле негови постојани сотрудници, затоа и често ги користел

 Глас четврти:
Си се вознел во слава, Христе Боже наш,

и си ги зарадувал учениците со ветувањето на Светиот Дух,

а со благословот си ги уверил дека

Ти си Син Божји, Избавителот на светот.

Затoа Бoг му гo пoвратил здравјeтo и му дал бoгатствo мнoгу пoгoлeмo oткoлку штo имал прeтхoднo, и пак му сe рoдилe седум синoви и три ќeрки, кoлку штo имал и прeтхoднo. И Јoв пoживeал сè на сè 248 гoдини, славeјќи Гo и фалeјќи Гo Бoга. Јoв сe смeта за примeр на трпeливo пoднeсувањe на сeкoe страданиe штo Бoг ни гo испраќа на нас и праoбраз на страдалниoт Гoспoд Исус.

 Се упокои мирно во Господ во 16 век. Неговите мошти останааа цели и целебни, нераспадливи и чудотворни до денешен ден. Чудата на гробот на Св. Василиј се безбројни. Кон неговите мошти притекнуваат и христијаните и муслиманите и наоѓаат исцеленија во најтешките маки и болести. Секоја година на Педесетница во Острог станува голем народен собир.