БEСEДА за втoрoтo дoаѓањe на Гoспoда
„Кој меѓу вас сака да биде поголем, нека ви биде слуга!“ (24.03.2018)
И што гледаме ние денес на храмовиот иконостас – икона на Царството Небесно: кој седи од десната и од левата страна Христова? Не седи ниту апостол – па бил тој Петар или Павле, ниту некој свет архиереј, односно не седи претставник на надворешното свештенство; не седи никој друг, туку првите и совршени ...
Митрополит Струмички Наум: Аскетска вера и подвиг (17.03.2018)
Едно е аскетска вера и доверба во Господ, а друго е благодатна вера: благодатната вера веќе преминува во познание, знаење и сигурност. Едно е аскетското исполнување на Божјите заповеди, а друго е благодатното исполнување. Едно е аскетска молитва, а друго е благодатна молитва. Едно е аскетска љубов кон нашите ближни, а друго е благодатна љубов, итн.
Митрополит Струмички Наум: Тајната на Крстот Христов (09.03.2018)
На луѓето со високо мислење за самите себе, како и на оние што пребиваат во незнаење, им се случува да го освестат фактот за заробеноста дури после доживувањето на сериозни несреќи и болести во својот живот. Да не бидеме како нив!
Пресвета Богородице, спаси нѐ!
БEСEДА за испитoт (04.03.2018)
Така гoвoри Дoмаќинoт на двата свeта, на матeријалниoт и на духoвниoт. Матeријалнoтo бoгатствo Oн гo нарeкува “малку”, а духoвнoтo бoгатствo гo имeува “мнoгу”. На кoгo ќe му сe дадe матeријалнo бoгатствo и сe пoкажe: сeбичeн, скржав, лoш, нeмилoстив и бeзбoжeн, на нeгo нe мoжe да му сe дадe духoвнo бoгатствo, бидeјќи кoга e нeвeрeн вo малку, ќe бидe нeвeрeн..
Митрополит Струмички Наум: Исцеление на фатениот (03.03.2018)
Прифаќањето на Божјото слово за нас, прифаќањето на Божјата волја за нас и прифаќањето на Божјата промисла за нас, со смирение и благодарност, истовремено значи и наше отворање и наше прифаќање на Божјата благодат. Следствено, тоа значи и наше исцеление, и душевно и телесно.
БEСEДА за страшниoт камeн
Камeнтeмeлник e Христoс Гoспoд. Јуда паднал на тoј камeн и сe разбил. Ирoд паднал на тoј камeн и сe разбил. Јулијан Oтстапник паднал на тoј камeн и сe разбил. Ариe паднал на тoј камeн и сe разбил. Oдрeкувачитe и тиe штo сe пoдбиваат сo Христа паѓаат на тoј камeн и сe разбиваат какo грнчарски садoви.
БEСEДА за расудувањe пo тeлoтo и пo духoт
Духoвнитe луѓe судат пo духoт, а тeлeснитe пo тeлoтo. И вo дeнeшни дни, Eврeитe, кoи сe расeани пo цeлиoт свeт, никакo нe мoжат да научат духoвнo да мислат и да судат, туку сeкoгаш мислат и судат самo тeлeснo самo пo надвoрeшнoста пo oдрeдбитe на закoнoт напишан на хартија или вo прирoдата - нo никакo пo духoт.
о. Горан Стојчевски: Простувањето како неопходен услов за пост и молитва
Човекот се враќа во небесниот Ерусалим по обратен редослед, си простува прво себе преку покајанието и промената на начинот на живот кој отсега по исповедта треба да го усогласува со Христовиот, му простува на ближниот оти преку ближниот кој икона Христова се доаѓа до Бога, а Бог веќе во Христа му простил. Адам беше изгонет од рајот бидејќи не побара прошка од Бога, и го обвини, не и прости ниту на Ева бидејќи не си прости ни
Пред сѐ се викаме Христијани
Го прославувам мојот именден, се разбира оддавајќи му чест на големиот Божји угодник Свети Партениј Лампсакиски, којшто и го осветил тоа име, така што тоа станало, како и имињата на другите Светии, симбол за светост. Меѓутоа, треба да знаеме дека зад името што секого од нас лично го носи, или поточно кажано, пред и над нашето лично име, сите ние овде го носиме првенствено името Христијанин.
Митрополит Струмички Наум: Простување (17.02.2018)
Но, како простувањето и барањето прошка да ни стане освестен подвиг, а не само подвиг што го правиме со вера и послушност кон Евангелието? Станува освестен подвиг кога ќе осознаеме дека критериум на нашата вина се Богочовекот Христос и Божјата правда, а не човекот и човечката правда. Што значи тоа во пракса?
Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф: Љубовта е во единството
Кога ја негуваме соборноста, ние на дело ја исполнуваме Христовата заповед: „Да се љубите еден со друг, како што ве возљубив Јас“ (Јован 15,12). А само кога сме во љубов и слога, ние тогаш не забораваме да правиме добрини на сите, бидејќи само преку взаемно служење, едни со други, ние Му служиме и на Бога, Кој токму за тоа ни сведочи и нè поучува и во денешното евангелие,
Да се разбудиме, да станеме и да се вратиме при нашиот Отец небесен
Во подготвителната недела пред Великиот пост, неделата на блудниот син, Бигорската обител со бдение и Божествена Литургија го продолжи духовното приближување кон светите денови на посното очистување, подарено на верните како некое бесценето богатство од неисцрпните ризници на Црквата Христова. Освен покајничките и трогателни песнопенија,
Митрополит Струмички Наум: Постариот син (07.02.2018)
Еве како реагираат оние што се од ’Стариот Завет‘; оние што мислат дека се на првиот степен – чистење на срцето од страстите, а што не внимаваат на своите страсти (на страста на умот, гордоста); оние што имаат високо мислење за самите себе; оние што неправилно се подвизуваат; оние што ја злоупотребуваат првата благодат, т.е. плодовите од гледањето на првата светлина;
Митрополит Струмички Наум: Блудниот син (I дел) 03.02.2018
Демонот не нè навлекува на злото и гревот одеднаш, туку постепено, затоа што ако од почеток ни ја открие неговата крајна цел, сигурно ќе нè преплаши и ќе нè одврати од гревот. Демонот прво го наговара помладиот син да побара и присвои „дел“ од она што не се дели и што не се присвојува само за себе, а потоа, врз основа на утврдената и прифатена помисла дека „нешто има“, го прелажува да се одлучи на самостоен и себедоволен живот.
Повикувај се на Божјата милост ако сакаш да се одржиш
Да се плашиме, значи, од осудувањето. Оној којшто суди најтешко ќе падне, а оној, пак, кој се смирува, тој не може да падне, оти веќе се чувствува како најдолен и најгрешен. Божјата благодат и заштита ќе бидат со него, зашто тој на правилен начин Го бара Лекарот. Најтешко болен е тој што не знае дека е болен и следствено – не бара лек.
о. Горан Стојчевски - Пастирско слово
Накратко, зошто болести и страдања токму поради нашите гревови? Ете, од ова признание бега светот и човекот сака да го избегне, плашејќи се, како што сведочи со збор и Самиот Спасител, да не бидат исцелени . Сакаме исцеление? Тогаш да се прибереме како пилиња под раширените крилја на квачката, во Црквата, за да не ги чуеме оние страшни и апокалиптични зборови: Ерусалиме, Ерусалиме... Ете, ви се остава вашиот дом пуст.
о. Горан Стојчевски „БОЛНИТЕ ИСЦЕЛИ ГИ ЛЕКАРУ НА ДУШИТЕ И ТЕЛАТА“
о. Горан Стојчевски
„БОЛНИТЕ ИСЦЕЛИ ГИ ЛЕКАРУ НА ДУШИТЕ И ТЕЛАТА“
,,… Кој ја преминува Канавката со молитва и 150 пати ја споменува Богородица, нему тука му е се: и Атон, и Ерусалим, и Киев!‘‘
Св. Серафим Саровски
„Умствената молитва е опитна потврда за исцеление на умот. Тоа исцеление е достапно за сите луѓе, доколку се исполнуваат духовните претпоставки на терапевтскиот метод. Не наменето само за монасии, и за некои во мантии, туку за сите луѓе. Светото Писмо зборува само за една духовност...Таа Христова духовност е терапевтски метод што Христос им го нуди на сите луѓе„
о. Јован Романидис
Во општосветската галама тешко пробива евангелскиот глас, дури ни камената почва не е проблем да даде плод, колку што трњето - страстите спречуваат да израсне нешто добро, да порасне во многу добро, и секако најдобро. Неколкупати, сме споменале дека природните и општествените науки се занимаваат со последиците од гревот, но причината за последиците не ја наоѓаат во него, туку во причината на причините, во маѓепсаниот круг создаден во разумот на човекот кој го залажува за доспеаните човечки достигнувања без даго види пустошот што го предизвикал наоколу. Сето тоа сака да се објасни со терминот „природно„, а всушност не сакаме ни да ја запознаеме човечката природа како добра, лика и прилика Божја, повредена од гревот на Адама, исцелена со благодатта во Христа Исуса. Светот и човекот сакаат да живеат во заборавот заради некој иден просперитет, но, тука недостасува покајанието, и остануваат неисцелени бидејќи сакаат да живеат во извртеноста на зборот – природен, природно, е да се греши, да се разболиш, да умреш. Но, тоа не се природни работи, туку тоа се противприродни од православен аспект, и личен и онтолошки.
Гревот е причината за сета болест, тоа е тој најсмртоносен вирус од кој е разболено човештвото и светот, тоа е информацијата која сакаме да ја заборавиме, а веќе е запишана во пост Адамовата ДНК, а за која лек има само во Црквата, преку покајничкиот начин на живеење да се сретне, види и вкуси исцелителот Христос, постојано да се памети, повторува и изговара Неговото молитвено Име, и хранејќи се со Него добиваме вечна информација, афирмација на благодатната сила Божја која нè преминува во царството Божјо кое го очекуваме како смисла и цел, не само на нашето постоење, туку и живеење, преумување, преобразување, воскреснување и вознесување. На два евангеслки начина можеме да го увидиме ова што се однесува на гревот како причина, и болеста како последица. Во сите случаи нашиот Господ им вели на оние што ги исцелува, ти се простуваат гревовите твои, оди и не греши повеќе за да не ти стане уште полошо, посочувајќи ја причината за болеста, дава разрешување на истите гледајќи ја верата во покајаното срце, посочува покајнички начин на живот што значи неповторување на гревот, оти секое повторување (кое не значи според нашата слабост нема да се случи) предизвикува состојба полоша од првата, како во евангелската случка со изгонетите демони. Во еден друг случај, Спасителот ја посочува болеста како повик да се јават чудата Божји и да се прослави Господ (примерот со слепородениот) во делата Негови. Вториов начин, е својствен за многу светители во Црквата низ вековите, оти она што ја разликува светоста од цинизмот на очајот е благодатниот дар на трпение, вели еден отец, нешто со кое се одликувале нашите светии, што благодарноста ја крунисале со трпение, и нив Бог ги прославил, во немоќта нивна, како што вели Апостолот, се пројавува силата Божја, која пак и пак се пројавува преку нивните молитви и свети мошти. Трпението како благодатен дар од благодарењето кај светиите страдањето го преточува во радост, прочистување и на нашите тела, сведочејчи дека целиот човек се обожува и спасува. Болеста проследена без трпение и труд во Бога, некои погрешно ја интерпретираат во прочистување на гревовите. Во било кој начин, се пројавува нешто што гревот го става во кома, а тоа е благодарењето, и покрај сè, благодарност на Бога за сè, тој природен и слободен одговор наречен благодарење овозможува да се привлече благодатта Божја која потполно го уништува гревот, а како ако не со силата на Христовото име и со покајнички живот вклучен во Соборното благодарам на Црквата, што се нарекува Евхаристија, Литургија. Човекот не само што лично се исцелува, туку и соборно во Црквата пренесувајќи ја таа состојба на исцеление на сиот свет, на сите луѓе можеби на мал простор и за временски миг, но Светлината која мракот не ја опфаќа, доволно и толку малку да продре колку што можеме да примиме и да нè преобрази за царството небесно кое не е ограничено ниту на простор, ниту со време.
Да си споменеме за светиот старец Серафим Саровски, чија животна мисла во дело, стекни го својот мир, и илајадници околу тебе ќе се спасат, зборува исто така за исцелителната сила на акетско-литургискиот подвиг во Црквата преку молитвениот подвиг на очистување на срцето од страстите, како пат за исцеление, просветлувањето на умот како примање на исцелението како дар на Светиот Дух (или дар на умно-срдечна молитва) и обожение како конечно исцеление, и воспоставување на природното единство на човекот со Бога. Ако секој наш грев е нарушување на космичкиот поредок, како што вели св. Софрониј, тогаш исцелението од гревот, мирот и дарот на Светиот Дух е не само враќање, туку и преобразување на тој космички поредок. Накратко,зошто болести и страдања, токму поради нашите гревови, ете од ова признание бега светот и човекот и сака да го избегне, плашејќи се како што сведочи со збор и самиот Спасител да не бидат исцелени. Сакаме исцеление, тогаш да се прибереме како пилиња под раширените крилја на квачката, во Црквата, за да не ги чуеме оние страшни и апокалиптични зборови, Ерусалиме, Ерусалиме... Да побрзаме кон покајние да примиме поука за молитвено правило и причестување и да се трудиме да го стекнеме мирот во Духот Свети, не толку за себе колку за ближните околу нас кои страдаат како и ние (секој на исторазличен начин), а го очекуваат спасението од Бога преку нас кои тврдиме дека сме избрале слободно покајно да живееме и да чекориме по тој пат на исцеление. Да надополниме дека светиот баќушка пред своите очи ја има воговподобената човечка личност во ликот на Пресвета Богородица, кој како и многубројните светители насликани со Нејзината икона в рака сведочат дека Нејзините молитви се непрестајни за сиот човечки род, особено за оние кои прибегнуваат кон Неа, затоа пофалните молитви кон Богомајката не смеат да изостанат на патот кон исцеление и стекнување на дарот на Светиот Дух.
Резимирајќи го овој текст, можеме да заклучиме според зборовите на о. Јован Романидис, дека сите нам како човечки личности ни треба исцеление, што значи сите сме болни од гревот и потребно ни е исцеление, а според светоотечкото предание, продолжува патот на исцеление, прво треба да се пристапи кон очистување од старстите кон просветленост на умот и обожение, тоа единствено исихастичко Предание на Црквата, од кое низ вековите сме отстапиле, и кое слава на Бога преку некои наши современици и монаштвото повторно ни е предадено за наше исцеление.
П.С. Божествената Литургија и причестувањето со светите Тајни нека ви се за здравје и спасение, благодатта Божја и Неговата милост да дојдат на вас.
Друго:
БEСEДА за пoкoрнoст на вoлјата Бoжја
Oдeјќи вo пустината, тoј пoтпoлнo сe прeдал на вoлјата Бoжја, и сo тeлo и сo душа. И вoлјата Бoжја сe извршувала и на зeмјата на нeгoвoтo тeлo и на нeбoтo на нeгoвата душа. Ни гладoт, ни ѕвeрoвитe нe му гo пoврeдилe тeлoтo вo пустината за мнoгу гoдини, ниту пак душата му ја пoврeдилo oчајаниeтo заради oсамeнoста, ниту гoрдoста заради нeбeснитe видувања.
Митрополит Струмички Наум - Закхеј (20.01.2018)
Еве еден вечно жив и актуелен евангелски пример како човек, иако имајќи само почетна и несовршена вера, од преголема желба и копнеж да Го види Господ или да провери дали е Он, може да се откаже од својата човечка слава, знаејќи дека со својата постапка ќе изгледа смешен, или дури и споулавен, во очите на целата јавност ..