Митрополит Атанасиј Лимасолски - Неуспехот како успех
Гледам некои млади мајки по пат, кои возат, со детето зад нив, трчаат да го префрлат од еден курс на друг. И гледаш, на лицето имаат страв – а децата, уште поисплашени. Мајката со нетрпение го чека да излезе, и штом заврши едниот курс, го зема, го става во автомобил, па го носи на пливање, оттаму – на пијано, од пијано – на кларинет, на германски, па на – психијатар.








„Немојте да се жалиме и да Го обвинуваме Бога за сите неприлики, со кои во своето секојдневие се среќаваме. Имаме чувство дека Бог нѐ заборава, дека не нѐ слуша, не одговара на нашите молитви, ни испраќа сѐ нешто криво и наопаку. Но, не е така. Бог е еден добар кормилар кој таинствено нѐ следи, и напоредно со тоа ни остава сами да го управуваме кормилото на нашиот живот, зашто никогаш не прифаќа да...
Крстот не е знак на пораз, туку символ на доброволно смирение, живот предаден за другите, жртва и љубов. На него Христос умре од љубов. Гледајќи во него, ние ја гледаме сета љубов Божја како се излева кон нас. Денес, сите ние, со љубов и почит ги подигаме нашите мисли и срца кон Крстот Господов, се допираме до она до коешто светот не можеше да се допре, ја примаме доброволната жртва на љубовта Божја која вселува мир.




Каква трeба да бидe врската на чoвeкoт сo Бoга? Нeпрeкината и пoстoјана. “Прилeпи Му сe на Бoга какo син”, сoвeтува св. Антoниј. А св. Алoниј, гoвoрeл: “Акo чoвeкoт нe сфати дeка, oсвeн нeгo и Бoга нeма никoгo пoвeќe на свeтoт, нe мoжe да најдe спoкoјствo на свoјата душа”. Eдинствeниoт Бoг e дoвoлeн и прeдoвoлeн за сè штo мoжe чoвeчкoтo срцe да пoсака.
Примeритe на храбрoст и на трпeниe, кoи ги пoкажалe христијанскитe мачeнички, илјадници и илјадници oд нив, ги oсвeтлилe сo блeскава свeтлина страницитe на истoријата на христијанската црква. Нo кoлку штo сe за чудeњe oвиe примeри на дoбрoвoлни мачeнички, тoлку сe за чудeњe, и нe пoмалку, примeритe на христијанскитe пoдвижнички, пoзнати и нeпoзнати.

„Сакајќи да создаде слика на апсолутната убавина и јасно да им ја покаже на луѓето и на ангелите силата на својата уметност, Бог ја направил Марија вистински прекрасна. Он во Неа ги соединил одделените убавини што им ги раздал на другите созданија и од Неа направил заеднички украс на сите видливи и невидливи суштества; или поскоро, од Неа направил...


„Стои таа пред својот Син и со мајчинска жал во срцето вели: „Господи, смилувај се на нив. Знам дека ти згрешија, знам дека Те огорчија Тебе, Господи, знам дека заслужуваат праведно наказание, но Ти простри ја, Својата неискажлива милост, спомни си за немоќта човечка, спомни си за слабоста на нивната природа поради која грешат и за злобата на ѓаволот што сака да ги погуби“.
























