Поуки од Светите Отци

На тоа се надоврзува и достојно празнување. Обрезанието Господово и молитвеното прославување на споменот на свети Василиј Велики. Суштината на споменатата промена се состои во тоа човекот од тој момент да живее само за Бог( и за своето спасение), а не повеќе исклучиво за себе како претходно (со што себеси си подготвувал само пропаст). Со тоа тој ги отфрла поранешните навики, сите утехи и се она во што порано наоѓал задоволство, отсекувајќи ги страстите и

 Он во Неа ги соединил одделените убавини што им ги раздал на другите созданија и од Неа направил заеднички украс на сите видливи и невидливи суштества; или поскоро,

од Неа направил мешавина од сите божествени, англески и човечки совршенства,

една врвна убавина што ги разубавува и двата света,

која се издигнува од земјата до небото, а последново дури надминувајќи го.

Добро е, колку што можеш да ги одбегнуваш тие собирања, како и љубопитноста, бидејќи така ќе собираш талог од помисли, а потоа многу ќе се замориш за да ги изгониш. Секогаш да носиме добри мисли и да не примаме лукави телеграми, ако сакаме да се очисти нашето срце и лукавите механизми на нашата фабрика (срцето) да се престорат во добри механизми. Тогаш, од златото ќе прави свети путири, а од скршените камбани - полиелеи,

Во името на Исуса Христа, брате мој, ние немаме никакво право пред својот брат. И должни сме со љубов да преминеме преку незадоволството и да го проголтаме.

И така, никој да не го прашува својот ближен ’зошто не ме сакаш?’,

а самиот нека го нагонува на љубов,

чинејќи го само она што е достојно за неа.

   Живот согласно Евангелието, свет живот, божествен живот – тоа претставува природен и нормален живот за христијаните. Бидејќи христијаните, согласно својот повик, се свети. Таа благовест и заповед е проникната низ целото Евангелие Христово. Да се стане свет, и со душата и со телото, тоа е нашиот повик (види: 1. Сол. 5, 22-23). Тоа не е чудо, туку норма, правило на верата, логика и природа на евангелската вера. Јасна е и прејасна заповедта на Светото Евенгелие:

"Оној што решил да живее христијански живот преку Светите Тајни добива благодат од Светиот Дух Кој просветлува, укрепува и теши. Живеејќи со него, таа го води за време на опасното туѓинување на земјата, на најпремудар начин. И кој може да се надева дека сам ќе го поправи своето срце? – Зарем во ова свето дело некој може да очекува успех од помошта на човек и неговите постапки?

Таа е основа на пророците, почеток на Апостолите, потврдување на мачениците, основа на учителите.

Таа е слава на оние што се на земјата, радост на оние што се на Небесата, украс на сето создание.

Таа е почеток, извор и корен на надежта кој ни е подготвен за нас на Небесата, да се удостоиме сите да добиеме

Св.Јован Кронштатски ќе рече: “Биди дарежлив кон другите и немој да им даваш според заслугата туку според нивната потреба.

Сето добро што им го правиш на другите, ќе ти биде вратено порано или подоцна,

како што и сето зло што си го нанел некому се враќа во твојата внатрешност.”

Како што е напишано, некои велат дека во градот Рим за една година се случиле три напасти: реката Тибар се излеала и потопила еден дел од градот Рим, а другиот дел изгорел од пожар. Третата, пак, напаст била следнава: ќерката на императорот Август, бидејќи немажена, паднала во срамен грев и, откако се исплашила од смртна пресуда, се скрила и ја снемало. Август, пак, тагувајќи за сè ова, ги собрал сите свои болјари и народни старешини

Еден ден пред Божиќ, кога свети Наум ја беше завршил светата Литургија во манастирот и ги беше причестил монасите и народот, почувствувал дека му се приближува разделбата од овој свет. Гледајќи го монасите неговото бледо лице, од кое излегувала некоја блага светлина, почувствувале во своите срца дека наскоро мора да се разделат од својот духовен отец и учител.

Како што веќе рековме, човекот од незнаење и гордост се смутува кога ќе го притисне страста. Попрво би требало смирено да ја спознае својата мера и да истрае молејќи се, сѐ додека Бог не го помилува.

Всушност, да не беше искушуван и да не ја доживееше тагата од притисокот на страстите, немаше ни да се бори, и никогаш немаше да се очисти од нив

 "Оној кој сака да ги победи искушенијата без молитва и трпение нема во ништо да успее. Наместо да ги изгонува, тој сѐ повеќе се заплеткува во нив.
Кога ќе те нападне искушението, не ја испитувај причината ниту личноста преку кои тоа дошло, туку гледај како ќе го истрпиш а да не те обземе штетна тага или братоубивствено злопаметење.“

  Духовниот отец е поголем од таткото по тело. Бидејќи ако видам дека сте ја удриле ногата на камен, ќе се загрижам и ќе поитам да ви помогнам. И ако видам дека ве водат на суд заради некој ваш долг, ќе побрзам да го отплатам во ваше име.

И ако видам дека луѓето ве осудуваат, ве проколнуваат или ве клеветат, ќе бидам на ваша страна и ќе ве заштитам.
Ако ве видам тажни и дека никаде немате утеха, ќе дадам сé од себе

„Оној што се удостоил со Божествено знаење и преку љубовта стекнал просветленост, никогаш нема да се превознесе со духот на суетата. А оној којшто сѐ уште не се удостоил со тоа, лесно ќе биде занесуван од тој дух.

Но ако таквиот во сѐ гледа кон Бога, вршејќи сѐ за Него, лесно ќе ја избегне оваа неволја.“

Така се однесувал Свети Стилијан,. Неговиот подвиг никому не бил јасен, никогаш не покажувал посно, строго лице, секогаш бил насмеан, добродушен, што секако ги привлекувало кон него и децата. И на иконите, обично тој се претставува со младенец, или дури со многу младенци во рацете што е необично, бидејќи тој е преподобен. И дури и кога го погребале, неговата насмевка не го оставила неговото лице и по смртта. Лесната, светла насмевка, осветена од благодатта на Духот го придружувала и во гробот.

Кога ние, по некое покусо или подолго време откако сме ги напуштиле своите ќе стекнеме извесна мала побожност, умиление и воздржливост, тогаш суетните мисли ни пристапуваат и ни предлагаат да се вратиме во својот роден крај, заради поука, за пример и духовна полза на многумина луѓе коишто порано ги гледале нашите беззаконија. Ако притоа сме украсени и со дар на говорништво, а имаме и по малку духовно знаење, тогаш ѓаволите ни советуваат да се вратиме во светот како учители и спасители,

Бог ја бара целта на сите дела што ги правиме: дали ги правиме заради Него, или од некаква друга причина.
Спасителот вели: Блажени се чистите по срце, зашто тие ќе Го видат Бога (Мат. 5, 8), зашто Бог е скриен во срцата на оние што веруваат во Него. Тие ќе Го видат Бога и ризниците скриени во Него, кога ќе се очистат преку љубов и воздржание и ќе Го видат толку појасно, колку повеќе се очистени.

„Кога печатот на постот е положен врз усните на човекот тогаш неговите помисли се поучуваат во умилението, срцето му точи молитва, лицето му излева тага, а срамните мисли се далеку од него.

Во очите негови нема сластољубие, непријател ѝ е на секоја похот и срамни разговори.

Никогаш досега не се случило оној што пости со расудување да го заробат зли желби.

Гледам, одиш во црква. Не ме интересира што ќе правиш таму, иако мислам дека ќе се молиш. Не се грижам ниту малку за тоа дали ќе стоиш пред олтарот или таму покрај вратата, дали ќе се молиш седејќи или клечејќи, со наведната глава или со затворени очи или, пак, ќе гледаш во иконата на олтарот, ќе се удираш во градите, ќе ги движиш усните шепотејќи ги зборовите од молитвата,

Молитвеното застапништво пред Бога на прекрасниот саровски молитвеник, го можело дури и тоа. Не попусто отец Серафим во својата ќелија палел многу свеќи и за сите починати православни христијани вознесувал пламени молитви. Понекогаш тој врз себе земал и напорен молитвен подвиг за поедини упокоени, особено ако би го провидувал посмртниот удел што ги очекувал. Заради таквите молитви преподобниот, како што е познато, повремено на неколку денови се затворал во ќелијата, совршено оддалечувајќи се од посетителите.