Поуки од Светите Отци

Бог заповеда и настанаа седум дена. Тој прво ја создаде Неделата и ја зачува за Себе. Останатите шест дена Тој ни даде да работиме за овоземните лажни  работи, а во Недела ни заповеда да отпочинеме и да одиме во храмовите за да Го славиме нашиот Бог, да застанеме во страв, да го слушаме Светото Евангелие и другите книги на нашата Црква. Што ни порача 

· Речиси сите болести произлегуваат од недостатокот на доверба во Бога и тоа предизвикува смут, вознемиреност. Бунилото и вознемиреноста се случуваат поради промаршувањето на религиозното чувство. Ако немате љубов кон Христа, ако не се занимавате со свети нешта, со сигурност ќе се исполните со меланхолија, со зло.

Православието

не може

да биде удобно...

доколку не е лажно“.

Но, духовната добивка што ни ја причинува секоја неправда треба да ја примаме радосно,

да им бидеме благодарни на оние што ни нанесуваат неправда

и постојано да Го славиме Бог..

Сите сакаат да имаат мир, но не знаат како да го добијат. Пајсиј Велики се гневел и Го молел Господа да го избави од раздразливоста. Господ му се јавил и му рекол: „Пајсиј, ако сакаш да не се гневиш, не посакувај ништо, никого не осудувај и не мрази, и нема да се гневиш“.

Преподобен Серафим Саровски ги советувал дивеевските сестри: „Задолжително треба да се исповедаме и причестуваме во сите пости и, освен тоа, на дванаесетте и големите празници: што почесто, тоа е подобро, не измачувајќи се себе си во мислите, дека сме недостојни, и не треба да ги пропуштаме можностите, што почесто да се удостојуваме

 Истата смисла го има и Павловиот повик на непрестајната молитва. Оној што трпеливо престојува во молитвата „Бог брзо го оправдува“, ако ден и ноќ Го повикува. Зборовите: „Бдејте и молете се“ и „не паѓајте во молитвата“, 

Ќе дојде време кога ќе бидат изградени машини кои ќе го контролираат начинот на кој луѓето размислуваат...
Во тоа време само оние кои го спуштиле умот до срцето нема да бидат погодени од оваа диктатура.
На запад луѓето живеат со мозокот, односно логиката е центар на нивниот живот

"Неизбежно е Бог да ги воспитува Своите сопствени деца. Бог нема миленици и Него не може да Го надвладее нездрава љубов, каква што често безумните родители покажуваат кон своите деца. Таквата нездрава љубов подоцна често предизвикува пропаст и вечно казнување на оние кои „сакале“.

Пoбeдeни стe дoсeга и, бeз сeкаквo сoмнeвањe, ситe ваши сoјузници сo вас заeднo ќe бидат пoбeдeни дo крајoт на врeмeтo.
Затoа, нeка e на Тeбe, сeмoќeн и бeстрашeн Гoспoди, слава и вeчна пoфалба. Амин.

Кога Исус се роди во Витлеем Јудејски, Ирод четворовласникот[1] го побара Младенецот за да го убие. Но ангел Господов му јави на Јосифа да Го земе Младенецот и Неговата Мајка, и да оди во Египет.[2] Јосиф така и направи. Кога тој отиде таму со Детето и со Мајка Му, бидејќи Исус не беше најден, Ирод нареди да бидат убиени децата во Витлеем.[3]

Кога ти, драго мое дете, копнееш да бидеш од корист на својот брат, и одиш, и му го зборуваш она што го знаеш, кога гориш од желба да му помогнеш, тогаш тоа е љубов кон ближниот: да се љуби братот како самиот себе си.
Колку повеќе копнееш и иташ да им помогнеш на другите, толку повеќе и Бог

·Тоа ли се луѓето, кои одат во Божјиот храм и се молат заедно со тебе на Господа? Ако се тие, зошто оделе во храмот?
Очигледно, само поради навика, а не по желба на, благодарното на Христа Спасителот, срце. Очигледно не се молеле на Бога, не си ги приближиле срцата кон Него, туку се приближиле до Него само со својата уста

И каде води сето ова? Дете со природна чистота на умот

и со малку знаење што го има ќе ти ги каже вистинските работи.

Спротивно на тоа, некој со големо образование,

со ум заматен од демонското искуство што го добил,

ти зборува најголеми безбожности.

Само Он е единствен Творец на сѐ – видливото и невидливото. Ние говориме за таа светлина, која е во Отецот и Синот и Светиот Дух. Нивното Божество е во три Ипостаси, и во едното сјаење на светлоста. Ние имаме еден Бог Отец, од Кого е сѐ, и еден Господ Исус Христос, преку Кого е сѐ, и еден Дух Свет, во Кого е сѐ.

Работата не беше во тоа дека болката поминуваше или дека на некој чудесен начин бев исцелен, туку, сострадувајќи со болката на својот ближен, заборавав на сопствената болка. Чудо се случува кога сочувствуваме во туѓата болка. Работата е во тоа луѓето да ги чувствуваш како свои браќа, да страдаш заедно со нив.

     Покајанието е коработ, стравот Божји е кормиларот, а Божјата љубов е божественото пристаниште. Стравот нѐ воведува во коработ на покајанието, нѐ пренесува преку смрдливото море на животот, нѐ води кон божественото пристаниште, кое е љубовта. 

Страшно им се лути на оние што не се согласуваат со неговото мислење и не ги исполнуваат неговите желби.
Вториот плод на горделивоста е: лутењето и мрморењето против се` и секого. Ова особено се забележува кога ќе бидат горделивите лишени од власт и кога ќе ја загубат честа што ја имале кај луѓето.

Срамно е и грев е кога човек што нема вистинска љубов и вистинско покајание упорно тврди дека православните ќе се спасат, а другите ќе бидат осудени. Не можеме да кажуваме и да заклучуваме такви работи (дали некој ќе биде спасен или осуден), не само за здрав човек, туку и за оној што е болен и умира.

Црквата е Богочовечка вечност, овоплотена во границите на времето и на просторот. Таа е тука, во овој свет, но не е од овој свет (Јован 18,36). Таа е во овој свет, за да го издигне светот до оној свет од каде што е и самата таа. Црквата е вселенска, соборна, богочовечка, вечна и следствено, хула е,