Свети Јован Касијан Римјанин: За молитвата (втор дел)
Кој е белегот за тоа дека нашата молитва е услишена? – Кога за време на молитвата не нѐ вознемирува никакво сомневање и кога надежта на нашата молитва не бива ослабувана од неочекување на она за што се молиме, како и кога за време на самата молитва чувствуваме дека веќе сме го примиле она за што сме се молеле, тогаш не треба да се сомневаме дека нашите молитви навистина се услишени.


Мислам дека не можат да бидат опфатени сите видови на молитви, без скрушеност на срцето, без чистота на душата и без просветување од Светиот Дух. Нив ги има толку, колку што во една душа или во повеќе души може да има состојби и расположби. Според тоа, колку напреднал умот во чистотата и според квалитетот на состојбата, во која се наоѓа одвреме – навреме и се издигнува кон Бога, во сите тие мигови душата се преобразува.
Бог го казнува телото заради цената на душата, за да ја вразуми и научи.
Злото што по својата природа е зло, имено гревот, својот почеток го има во нас. Од друга страна, она што нашите сетила го восприемаат како зло, бидејќи е тешко и болно, исто така, може да биде од Бог, Кој како лекар го користи за да го спречи и исцели она што е навистина зло.
Денес ѓаволот се овоплотил во човекот да го “разовоплоти” Богочовекот.
„Да, имаше ужасна визија“, рече старецот, „имавте демон од осум легии, и кај кој и да се појави, речиси секогаш го убива.“„Како се спасив?„Господ ме извести дека си во опасност“, одговори о. Амвросиј, - и јас станав да се помолам, а Господ те потсети на Неговото страшно и славно име, од кое силите на пеколот треперат.
Ете, и ние кои лежиме на дното на најдлабоката јама на незнаењето, во темнината на страстите и смртната сенка на нашето тело,
Нeкoи нe пристапуваат (кoн причeстувањe) сo трeпeт туку сo туркањe, притискајќи гo eдeн друг, пламтeјќи сo гнeв, викајќи, карајќи и туркајќи гo свoјoт ближeн, пoлни сo мeтeж. За тoа јас чeстoпати гoвoрeв и нeма да прeстанам да гoвoрам. Зарeм нe глeдатe каква благoсoстoјба владee на oлимпискитe игри (нeзнабoжeчкитe) кoга рeдарoт пoминува пo игралиштeтo, сo вeнeц на главата,
Сега кога си праведен преку животот во верата, ќе те одбие ли Он, ќе те напушти ли, ќе те избрка ли? Се разбира дека не. Во твојот сегашен живот Тој ќе те негува и ќе ти помага, и ќе ти обезбедува сè што ти треба, а ќе го тргне сè она што може да ти наштети. Со тоа што Тој ти ги дава сите овие нешта,...
Навистина, како ќе можеш да ги издигнеш твоите раце кон Небесата? Како ќе го движиш својот јазик за да се помолиш? Како ќе бараш прошка?
„А, сега, кога еднаш веќе си бил поразен и си паднал (од некоја страст), отсега па натаму биди внимателен со оваа страст, бидејќи искушувачот е секогаш крај нас.
Еден ден во седмицата, кој се именува Недела, се вика ден на Господа, Кој воскреснал во тој ден од мртвите, и со тоа го претскажал општото воскресение на сите и нѐ уверил во неговата вистинитост во тој свет ден (сп. 2. Мој. 20, 10-11), никаква световна работа не работи, освен она што е најнеопходно потребно,
Разумното молчание е мајка на молитвата, ослободување од ропството,
Затоа живееме во епоха на психолози и психијатри. Но, ако сме смирени и во нас има љубов, тогаш нема да имаме проблеми.Смирениот не се плаши да падне, бидејќи нема каде подолу да оди. Што и да се случи во него, тој останува спокоен и мирен. Во оној што има Христова љубов, сè во него е просто и средено.
"Голема предност е кога човекот се препушта во Божји раце! Луѓето си поставуваат цели и се трудат да постигнат успех, а не им паѓа на ум да се запрашаат каква е Божјата волја, ниту пак, сакаат да ѝ се прилагодат. Треба со надеж да Му се препуштиме на Бога, за Тој правилно да нѐ
Светата Тајна на Телото и Крвта за христијаните е Божја храна и жртва. Секогаш не се причестуваат сите кои се на Литургијата, но жртвата се принесува од сите и за сите. Затоа сите и треба да учествуваат во неа. А учествуваат преку верата, смирението заради гревовите и
Пред доаѓањето Христово сите сме го имале она што постоело од Прародителот – проклетство и општа и иста осуда која сите ја добивале од Прародителот, предавана од коренот на родот и наследувана заедно со (човечката) природа. Секој за она, што лично направил, добивал осуда или пофалба од Бога, 























