За глупавите парохијани - „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“ (Извадок)

- Господи, зошто токму кај нас испрати такво чудовиште?
Тие не умееле да се молат како што треба, но сепак, после нивните долги молби, Господ му се јавил на еден од граѓаните и му рекол: „Барав за вас полошо, но не најдов!“









„Отец Јован нѐ сакаше сите нас, а и ние него. Во нашите очи тој беше овоплотување на сите христијански добродетели: кроток, спокоен, смирен. Не наоѓавме никаква мана кај него, а многу бргу се привикнавме и на неговиот начин на зборување. Ни стана толку близок што кон него се однесувавме како кон постар брат, кој сите го сакаат и почитуваат“, сведочат неговите ученици.
На 2. 10. 2016 година, во Лешочкиот манастир “Свети Атанасиј” на посета беа Епископот 

Гледам некои млади мајки по пат, кои возат, со детето зад нив, трчаат да го префрлат од еден курс на друг. И гледаш, на лицето имаат страв – а децата, уште поисплашени. Мајката со нетрпение го чека да излезе, и штом заврши едниот курс, го зема, го става во автомобил, па го носи на пливање, оттаму – на пијано, од пијано – на кларинет, на германски, па на – психијатар.

„Немојте да се жалиме и да Го обвинуваме Бога за сите неприлики, со кои во своето секојдневие се среќаваме. Имаме чувство дека Бог нѐ заборава, дека не нѐ слуша, не одговара на нашите молитви, ни испраќа сѐ нешто криво и наопаку. Но, не е така. Бог е еден добар кормилар кој таинствено нѐ следи, и напоредно со тоа ни остава сами да го управуваме кормилото на нашиот живот, зашто никогаш не прифаќа да...
Крстот не е знак на пораз, туку символ на доброволно смирение, живот предаден за другите, жртва и љубов. На него Христос умре од љубов. Гледајќи во него, ние ја гледаме сета љубов Божја како се излева кон нас. Денес, сите ние, со љубов и почит ги подигаме нашите мисли и срца кон Крстот Господов, се допираме до она до коешто светот не можеше да се допре, ја примаме доброволната жртва на љубовта Божја која вселува мир.




























