И ете, уште еднаш, во овие 2015 години постоење на Христијанство ни претходи еден неизбежен ден за целото Православие, меѓу другото и ден посветен на љубов кон оние кои повеќе со телото не се помеѓу нас, односно задушница.    Многумина и овој пат ќе излеземе со полни кеси со убаво јадење и една скромна пченица, со малку  вино, со кои ќе ги закитиме гробовите од нашите предци, чекајќи го нервозно свештеникот,...

Свети Константин Кавасила  живеел и пастирствувал во Охридската Црква во тринаесеттиот век, и заради богољубивиот труд и неговите дела и подвизи, Бог го прославил, свртувајќи го во хорот на светителите. Култот на овој светител, заради разните политички и националистички констелации, карактеристични за овие простори а во тој контекст и...

„Споменување“, „паметење“, „сеќавање“ – сево ова се преводи на староеврејскиот збор zikkaron, спомен. Но, староеврејскиот zikkaron, за разлика од она што претставува споменувањето за современиот човек, не е пасивно дејствие, способноста на човекот да „помни“, т.е. да го реконструира во мислите она што повеќе го нема, она од што човекот е одделен со времето,..

Кој вели дека денес не постојат маченици и исповедници за верата во денешно време? Кој вели дека денес не постојат луѓе кои од се’ срце Го сакаат Господа и критериумите на овој свет ништо не им значат? Кој вели дека не постојат храбри луѓе, христијани, кои не се плашат и душата своја да си ја положат за Бога и ближниот?

По повод празникот на свети великомаченик Димитриј, во сабота (07.ноември) ќе се отслужи Вечерна богослужба со почеток од 17:00 часот.

Во недела (08. ноември), Божествената Литургија ќе започне во 09:00 часот.

Не може да се најдат утешни зборови за ближните и роднините на починатите. Постои само молитва, и имено таа – сега е попотребна од било какви зборови. Сите ние сме поврзани еден со друг со врски. Роднински, другарски, врски од заеднички град или заедничка земја. Сите ние сме луѓе, и веќе само тоа ја означува нашата блискост, еден со друг.

Денес, на 2 ноември се празнува споменот на преподобниот Гавриил Ургебадзе (1989-1995), голем старец од нашето време. Архимандрит Гавриил смирено ги сокривал многубројните дарови од Светиот Дух, и со љубов ги приведувал луѓето кон Бога. Често одел во скината облека, бос, со железна дијадема на главата – јуродствувал, криејќи ја својата светост и намерно понижувајќи се.

На 21 октомври 2015 година, во храмот на Покров на Пресвета Богородица, во рускиот манастир на свети Пантелејмон на Света Гора, беше отслужено сеноќно бдение со празнична Божествена Литургија и благодарствен молебен. Богослужбите ги отслужија Митрополитот Владимирски и Суздалски Евлогиј, Митрополитот Тернополски и Кременцки Сергиј,

Ти велиш: овој свет отец или овој благочестив човек има такви и такви гревови. Па што? Он е човек, и никој од луѓето не е безгрешен. Ако речеме дека грев немаме, вистината не е во нас (1 Јн. 1,8). Но, зарем ти си без грев? А ако не си, зошто на братот фрлаш со камења на осудување? Ако почнам да го претресувам твојот живот, според зборовите Божји, тогаш со твоите сопствени зборови би те осудил заради безбројни и тешки гревови..

По молитвите на Св. Прохор, Господ да му дарува здравје и духовни сили на отец Гаврил уште многу години да го просветува и насочува кон Бога верниот народ.

Благодарност за сета љубов и труд и нека е честита славата на манастирот Св. Прохор Пчински - Донибрук, во кој вложивте децениска грижа...!

„Прeкраснo ги ракoвoди милoсрдниoт Бoг oниe кoи ќe сe прeдадат на Нeгoвата свeта  вoлја и на Нeгoвo старатeлствo. Какo штo свeќарoт oд мeк вoсoк прави oнакви свeќи какви штo тoј сака, така и прeмудриoт Бoг прави oд Свoитe вeрни слуги, прави бeсмртни свeтила вo нeбeснoтo царствo.“

Неизброен е бројот на светиите, запишани во диптихот, но и незапишани, кои светата Црква, научена од Светиот Дух, ги прославува, а преку нив Го велича и Троичниот Бог. Многумина останале и по долго време непрославени, но никогаш не биле заборавени од светата Црква Христова, а и Самиот Бог ги воздигнувал и возвеличувал на разни начини.

Смртта всушност не е крај, туку едноставно – смртта е премин. Крај е ако ние не веруваме во Бога и не вршиме дела Божји, меѓутоа премин е ако живееме Божествен живот, како што апостол Павле вели: не живеам веќе јас, туку Христос живее во мене. Ние се распнавме за Христа заедно со Него, и нашиот живот е Христов живот, Божествен живот. Тоа се гледа преку содржината и достоинството на нашиот живот.

Ако нема покајние ќе има неблагоданост, ако нема очистување на срцето ќе има бесчуствителност, ако нема насоченост на животот кон обожување ќе има свесно или несвесно определување за злото, иако ќе има радост и веселие, но на сметка на мачениците кои ги произведуваме од нашето нехристијанско однесување.

Храната му се состоеше од диви плодови, треви и корења, а притоа јадеше еднаш во седмицата. И кој би можел да ги опише сите неговите подвизи, во непрестајната молитва, солзи и трудови, во зимен мраз и летна горештина лежејќи на гола земја наместо на мека постела.  Навистина испосник, навистина пророк, навистина маченик, кој лежи врз студен камен!

Ако сакаш да го пронајдеш патот што води кон животот, тоа барај го во оној Пат, Кој Сам за Себе вели: Јас сум патот, вистината и животот (Јн. 14, 6), и таму ќе го пронајдеш. Но, барај го со голем напор, зашто малкумина го наоѓаат (Мат. 7, 14); во спротивно, ќе отпаднеш од тие малкумина, и ќе бидеш во мнозинството.

Како што телото, умирајќи се одделува од сè што е живо така и умот, умирајќи во дејствието на совршената молитва, се отсекува од сите светски мисли. Зашто ако не умре со таква смрт, тој не може да биде со Бога и да живее со Него.

Тоа секако упатува на она евангелско место каде што Спасителот им зборуваше на апостолите, сакајќи да им го покаже најважниот и најсуштествениот дар со којшто човекот е богоовенчан:  Еве, ви давам власт да настапувате на змии и скорпии, и на секаква непријателска сила; и ништо нема да ве повреди; но не радувајте се на тоа, дека духовите ви се покоруваат, а радувајте се, што имињата ваши се напишани на небесата! Името на богатиот остана ненапишано на небесата.

На Литургијата беше извршена хиротонија на Архимандритот Тихон (Шевкунов, кој во православниот свет е особено познат по своето дело „Несвети а свети“),настојател на Сретенскиот ставропигијален машки манастир, во епископ Егоревски викарен на Светејшиот Патријарх Московски и на цела Русија Кирил.

И така, ако сакаш да ја одржиш победата над страстите, пребивај во молитва и со содејство на Бога внатре во себе, слези во длабочината на срцето и таму проследи ги следниве три силни дивови: заборавноста, мрзеливоста и незнаењето. Тие се потпора на вознемирувањата на мислите, преку нив навлегуваат другите зли страсти, се враќаат, дејствуваат, живеат и крепат во душите на сластољубивите