Да, сето тоа му наштетува на оној што е внимателен. Преку твоите способности, бори се правилно со страстите. Какви било страсти и да забележиш во себе, постојано бори се со нив. Прави го ова не само со своите сили, туку и со Божјата помош.

Ваквиот одговор ме поттикнува на прашањето: како философијата може да му даде смисла на човековиот живот, кога така го решава кобниот проблем за смртта? Всушност, разните философии не се ништо друго освен аритметика на песимизмот. Кога човек од ивицата на гробот го набљудува светот, тогаш ниту една философија не може да ја заслади горката тајна на смртта.

Пред проблемот на смртта издивнува и самата наука. Многумина зборуваат: науката е сила, науката е моќ. Но, кажете: зарем е сила онаа што е – бессилна пред смртта, во самата суштина сила? Зарем е моќ онаа што е немоќна пред смртта, во самата суштина моќ? Нема сили освен онаа што ја победува смртта. Велат: науката е човекољубива.

Света Анастасија постојано предизвикувала воодушевување. Во текот на Втората светска војна, Германците дошле до градот и требало да влезат во него. Еден војник кој бил на гробиштата на крајот од градот, видел дека таму оди стара жена со бастун. Тој ја застанал и и викнал: „Која си ти?" Таа му одговорила: „Јас сум Анастасија, го чувам овој град". Германците не можеле да влезат во градот.

✤✣✤

Историјата на овој пост е недоволно јасна, односно сведоштвата дека тој започнал да се практикува уште од древноста се многу ретки. Постои основано мислење дека тој започнал да се практикува уште од V век. Така на пр. според едно сведоштво трите четириесетници се развиле најдоцна до VII век, односно

Св. Јован Крстител е дете на Првосвештеникот Захарије и Елисавета. Захарие веднаш беше убеиен од Ирод.
Наскоро Елисавета премина, а Св. Јован остана сам во Пустината каде што Бог и Ангелите се грижеа него.
Св.Јован целиот свој живот ќе го наговестува народот за доаѓањето на

Државата ја темели својата идеологија на највисоката цел за зачувување на човечкиот род во време кога жените масовно страдаат од стерилитет ширум планетата. Се разбира, како и во секој репресивен систем, од моментот на неговото основање, жителите се делат на подобни и неподобни,

Сакам Тројството на Светлината да го надмине дуализмот на светот изразен во ‘Папокот на светот’. Дуализам кој и го уништи стариот свет, со сите негови морални вредности, и го претвори во опожарена цивилизација врз чии јагленосани остатоци треба да се крене Новиот Продуховен Свет. Би сакал мојот 

    Некаде во своите дела светиот Старец Јосиф Исихаст вели: „Ако не ја достигнеш благодатта Божја во најголема мера, не сметај се себеси за потполн човек“. Си велам, само потполн човек каков што е свети Григориј Палама, кој ја живее и возглавува Тајната на Црквата, може да ги изрече од опит следните 

  „И јас еднаш видов смирен човек во еден манастир, кој на никого не му одвраќаше; сите го прекоруваа, а тој премолчуваше и си реков: ’Овој ќе да е многу свет!‘ Отидов да ја дознаам неговата тајна и се разочарав. Зошто?

„Верувам, дека Бог исто како и ние, длабоко жали за тоа што се случило. Но, ние со години го прогонуваме Бога од нашите школи, од нашите држави, од нашиот живот. И мислам, дека Бог, како вистински џентелмен, едноставно отстапи. Можеме ли да очекуваме од Бога благослов и заштита, ако притоа бараме да нè остави?“

 Настанот е од 2010 година, кога во  болницата бил примен 29-годишен пациент, биолог, кој боледувал од карцином кој целосно ги покрил неговите бубрези, како што се покажало на снимките.
И покрај хемотерапиите, на неговото тело се појавиле многу метастази од ракот.

Во манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“, во Водоча, беше отслужена Света Архиерејска Литургија на која чиноначалствуваше Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение на надлежниот Митрополит Струмички г. Наум и неговиот викарен Епископ г. Јаков Стобиски. Верниот народ се поклони на моштите на свети Григориј Палама и на свети Кирил Лешочки.

Денес, Викарниот епископ Стобиски г. Јаков на покана на Митрополитот Европски г. Пимен ја посети црковната општина на МПЦ-ОА во Пјаченца – Р. Италија каде што се поклонија на светите мошти на многубројни ранохристијански маченици и на Светата честица од Чесниот Крст кои што се чуваат во храмот на Св. апостол Вартоломеј и Св. Прохор Пчински.