Пример си бил на воздржание,
со Божествен Дух сите просветувајќи ги,
правоверно животот завршувајќи го,
со учењето светот го просветли,

Некогаш читав во една книга од областа на психологијата дека нашите мисли не се наша вистинска „сопственост“. Она за што размислуваме е резултат на воспитување, околности, времето во кое живееме, земјата во која сме родени. Да сме се родиле во друго време и друго место,

Постојат пламен што грее и пламен што гори; сето тоа зависи од изворот. Пламенот Христов преобразува; пламенот на лукавиот изгорува и руши. Христовиот пламен ќе го прегрнам; на другиот нема ни да му се приближам — ќе си заминам. Да внимаваме на пламените!

 Ти, велиш, си ја прочитал Христовата реч: „Знае Отецот ваш што ви треба уште пред да го замолите“, и си заклучил дека молитвата воопшто не е потребна. Навистина, Бог однапред знае сè што ни треба, но Сепак Тој сака да Му се молиме. Затоа истиот Спасител заповедал да се молиме непрестајно и нè научил како да се 

 Самата збор „исповед“ значи дека христијанин дошол да ја раскаже, да исповеда и самиот да ги каже своите гревови. Свештеникот пред исповедта чита молитва: „Ти, како Благ и незлопамтив Господ, благоволи да ги разрешиш овие слуги Твои со Твојата реч“.

Молитвата не завршува со утринското правило. Таа треба да трае во текот на целиот ден, без разлика на тешкотиите што ќе се појават. Владиката Теофан им советува на почетниците да изберат еден краток молитвен стих од Псалтирот, како на пример: „Господи, побрзај да ми помогнеш“;

Оваа икона најпрво му се јави на едно девојченце Ана во селото Купјатич во Минската губернија во 1182 година. Чувајќи го стадото Ана виде некоја светлина во шумата. Кога и се приближи на светлината, на едно дрво виде крст со средна големина со ликот на Пресвета Богородица на него. Ана го зеде тој крст и си го однесе дома, па се врати кај стадото.

Избирајќи живот по вашата вера,
наместо виделина од очите телесни,
Гурие и Самоне, Бога го прославивте
во вашето мачеништво, при вистината останавте
и ревност подаривте на Авива ѓаконот.

Празнува вселената, ликува Етиопија,
како со венец украсена, од тебе просветувајќи се,
светло го слави твојот спомен,
богоглаголив Филипе.

Не плаши се од сувоста во молитвата. Животворниот дожд слегува од Небето, а не од испуканата земја на твоето срце. Не чекај состојба на екстаза или душевен занес. „Тагувајте и плачете“ (Јак. 4:9). Присети се на својата смртност и викај кон Господа за милост.

Во согласност со светите канони и свештеното предание на Православната Црква, подготвена е богата и внимателно осмислена програма за живопис, обликувана во духот на старо-македонскиот византиски стил, кој со векови го красел православниот храмовен живот на нашите свети простори.

Прокло му го опишал изгледот на човекот, како тој стоел блиску до него и му зборувал нешто на уво. Потоа, кога ја погледнал иконата на свети апостол Павле, која била на ѕидот, и рекол: - Еве, овој беше човекот кој беше кај тебе ноќеска! Самиот св. Ап. Павле се јавувал ноќно време на св. Јован Златоуст и му ги 

Од устата твоја како светлина огнена
блесна благодатта која ја просветли вселената.
Ризница на несреброљубие за светот стекна,
а нам ни ја покажа висината на смиреномудрието.

Не му е својствено да избира до избезумување меѓу стотици бесмислени варијанти на една иста работа. Тоа не е слобода. Тоа не е напредок. Тоа е ропство – тивко, удобно, блескаво, но ропство.
А духот, за да живее, бара едно: простор за молитва, тишина во која ќе го најде местото на срцето, и Бог – Оној за кого е создаден и со Кого ќе живее вечно.