И така, ако сакаш да ја одржиш победата над страстите, пребивај во молитва и со содејство на Бога внатре во себе, слези во длабочината на срцето и таму проследи ги следниве три силни дивови: заборавноста, мрзеливоста и незнаењето. Тие се потпора на вознемирувањата на мислите, преку нив навлегуваат другите зли страсти, се враќаат, дејствуваат, живеат и крепат во душите на сластољубивите

На 01.11. 20015 година, во 12ч. во  храмот  Рождество на Пресвета Богородица, во Скопје, ќе се организира  групно  венчавање. По тој повод се повикуваат сите верници кои имаат желба, а досега немале можност, да се венчаат во црква да се пријават лично во самиот храм кај парохиските свештеници  или на бројот 02 3227-165.

Раздразнителноста или лутината, е една од трите дела на душата. Дадена ни е не за да се гневиме на ближните, туку за да имаме ревност против гревот. А кога сме јадосани на ближните, ние го правиме тоа спротивно од намената на природата. Раздразнителноста во нас добива сила од гордоста.

Нашиот Господ го зеде не само телото, туку и душата, умот и волјата - сѐ што ѝ припаѓа на човечката природа – за да се соедини со целото наше битие, за наполно да го проткае, поврзувајќи го во целина она што е Негово со она што е наше... Тој споделува со луѓето сѐ, освен гревот... Во тоа е силата и благодатта на Светата Тајна на Причеста во душите...

„Навeчeр настанува плач, а изутрина гoлeма радoст. Oвиe збoрoви уштe значат дeка  нoќта e за плач, за мoлитва и за пoкајаниe какo и за бoгoразмислувањe. Пoсeбнo нoќта e за пoкајаниe, а вистинскo пoкајаниe нeма бeз плач. Нoќe чoвeкoт нeпрeчeнo размислува за свoитe дeла, за збoрoвитe и мислитe свoи и сe каe за сè штo направил прoтив закoнoт Бoжји.

Ревносната молитва е непосредна духовна должност за зачувување на круната на добродетелите – љубовта. Подвизувајте се во молитвата доколку сакате во вас да престојува Христос и Тој, како најопитен војсководец, ќе се бори заедно со вас. Ќе се бори со вас и ќе ви ја подари победата.

На   25.10.2015 година, кога светата црква го празнува споменот на Светите маченици Тарах, Пров и Андроник; Свети Мартин епископ Турски; Преподобен Козма Мајумски; Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, во сослужение со свештеници од Гостиварското намесништво го освети новиот храм „Св. Петка“ с. Церово-Гостиварско. Храмот е изграден од ктиторите г. Димчо и Даниела Трпески.

Денес, на 24.10.2015 г., Митрополитот Преспанско-Пелагониски г. Петар, во сослужение со Митрополитите Тетовско-Гостиварскиот г. Јосиф и Кумановско-Осоговскиот г. Јосиф, изврши големо осветување на новиот храм, посветен на преподобна маченичка Параскева – Петка во населбата Точила, Прилеп.

Ти ги имаш своите страсти, а тој неговите. Сепак вие можете да го живеете среќно вашиот живот, ако го внесете Христа меѓу вас, ако внесете љубов во вашите взаемни односи. Направете го овој, и онака краток и оскуден живот, колку што може поубав“.

Во секој случај, ако ја сфатиме минливоста на сите тие нешта, односно ако погледнеш на сѐ спокојно и си речеш: „Па, добро, колку години ќе живеам? Треба да направам нешто!“ Дури и ако не испадне сѐ онака како што сакаме, можеме да бидеме среќни и со тоа малку. Проблемите се нешто незначително во споредба со она што нѐ очекува после смртта, а исто така и среќата е незначителна ако ја гледаме во контекст на она што се случува после смртта.

 „Како верски водач ја преземам одговорноста и лично барам прошка за секој загинат човек – било да е тоа дете или возрасен. Затоа што како духовен пастир, како член на „цивилизирана“ Европа, не сторив повеќе за да се сопре ова патување, кое наместо билет за надеж, потопи толку многу луѓе во бескрајна жалост.“

Самата Црква како Тело Христово станува таква преку причасноста на Христос. Одземи ја Евхаристијата и сѐ ќе се растури. Ќе добиеме заедница што исповеда одредено учење, па нека е и многу добра, која живее според високи морални принципи, но ако таа не е причасна на Христа, не е соединета со Него во едно цело преку единството на Телото и Крвта – тогаш тоа ќе биде што било, само не Црква.

„Пет минути“ пред благословот на свештеникот, на Светата Трпеза имаме „леб“ и „вино“, но „пет минути подоцна“ пред нас се Божественото Тело и Крв на нашиот Господ!
„Пет минути“ пред хиротонијата на епископ, „избраниот“ е сè уште презвитер и не може да ракополага клирици, но „пет минути подоцна“ откако ќе биде хиротонисан на Божествената Литургија, тој ќе може да ракополага презвитери и ѓакони.

Преподобниот старец Амвросиј Оптински (чиј спомен го славиме денес), им предлагал на оние кои се обрнувале кон него во најразлични маки и неволји, посебни кратки молитвени правила, според силите на секој христијанин. Старецот, од својот опит знаел, како дејствуваат тие молитви, како го зацврстуваат раслабениот дух на човекот, како се срушуваат непријателските напади,...

Вистината е чувството за Бога, коешто човекот го вкусува во себеси со чувството на сетилито на духовниот ум. Љубовта е плод на молитвата и таа со своето созерцание го возведува умот кон тоа ненаситно да ја посакува, кога умот без униние пребива во молитвата и човекот со умот, само во безмолвни помисли, се моли огнено и со жар. Молитвата е умртвување на похотните мисли на телесниот живот,..

Директорот на фотографија, Наум Доксевски, ја освои наградата Golden Eye во категоријата Најдобара студентска работа, на фестивалот за филмски и ТВ сниматели Golden Eye, кој викендов се оддржа во Тлибиси, Грузија,  за својот дипломски краткиот игран филм “Враќање”. Наум Доксевски е дипломиран филмски и ТВ снимател во класата на проф. Апостол Трпески на Факултетот за драмски уметности во Скопје.  Како директор на фотографија досега има потпишано пет краткометражни играни и неколку документарни филмови.

Светиот Дух – Господ, е Тој што ги осветува светителите, а не актите или одлуките на луѓето. Шестотини години му беа потребни на синодалниот, на управо – административниот дел на Романската црква, за да ја препознае светоста кај преподобниот Никодим Тисмански.

Црквата е едно Тело, кое го сочинуваме сите христијани – подеднакво. И за нејзиниот успех/неуспех, сите имаме одговорност. Која е нашата одговорност, кога не сме попови? Одговорноста е да станеме достојни садови на Светиот Дух, да покажеме дека сме носители на царското свештентво (1 Пет. 2, 9), спомнувајќи си за целиот свет на олтарот на нашето срце.

Што е вистинско послушание сме сфатиле дури ако во отсуство на духовникот, замислувајќи го неговиот лик, мислиме дека тој е пред нас и одбегнуваме секаков разговор, или збор, или јадење, или сон, или што и да е друго коешто според нашето мислење би можело да му биде непријатно. Невистинските ученици се радуваат на отсуството на учителот, а вистинските го сметаат за загуба.

Луѓето можат силно да очајуваат, но животот е сега, прифаќањето на реалноста и подготвеноста за тоа бара големо смирение. Ти не си херој, ниту τύπος (на грчки „тип“). Ти не си тип, вид, ти не си ова ниту она, не се вклопуваш во определени рамки и тоа многу смирува, бидејќи можеби луѓето ќе помислат: „Зошто не е оженет?“ или „Бог знае колку години има, а сè уште не е во брак. Нема смисла“. Тоа е тешко и понекогаш е потребно да се прифати.