Дома

Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан чиноначалствуваше на осветувањето на новоизградениот храм посветен на “Вознесението Христово – Св. Спас“, во с. Долно Соње, Скопско.На Архиепископот му сослужуваа: Митрополитотот Брегалнички – г. Иларион, како и Епископите, Дељадровско-илинденски – г. Јоаким и Стобиски – г. Јаков.

Можеби изгледа парадоксално, но во молитвата мора да научиме да зборуваме помалку и да слушаме повеќе. Од најголема важност е да застанеме пред Бога со скромна едноставност и искрено смирение за да станеме целосни - една златна рана извезена со Неговата љубов. Подготвени да прифатиме што и да ни носи Неговото слово или Неговата тишина.

Во тешкотиите пак, бараме виновници и вообичаено другите се виновни: Господ, ѓаволот, моите родители, пријателите, мојот сопруг, мојата сопруга, моите деца, моите соседи, моите соработници и мојот шеф. Понекогаш и јас сум виновен. Иако позади сето ова криминализирање на секого за злото кое се случува во нашите животи, ние всушност извикуваме една вистина без зборови:

Во книгата е направена споредба на духовниот лик на Светата Стефанида со учењето и опитот на Светите Отци и преподобните Мајки на Црквата. Преку нејзиниот живот во Христа, таа ни остава поука за живата ни Црква, и нѐ уверува дека се возможни таквите подвизи и животот во Духот и денес, по зборовите на преподобниот Нил Сорски, кој вели:

 Монахот, без разлика дали живее в пустина или во општежитие, има една главна цел: да ја извршува волјата Божја, а не она за коешто мисли дека е добро. На овој начин се ослободува од неговите себељубиви желби. Ова е началото на очистувањето од страстите, началото на исихастичкиот живот. 

  По милоста Божја, денес многумина (макар што нивниот број во последно време се проретчил) се обраќаат кон Христос, а покајанието и исправањето на животот станува насушна потреба на луѓето. Но, во денешно време на човек кој одлучил да живее нов  христијански  живот му е тешко, мошне тешко.

Во овој исклучителен проект е извршен мониторинг и проценка на

состојбата на зачуваност, конзервација и заштита на 707 храмови и манастири

коишто претставуваат дел од недвижното православно културно наследство на Македонија.

Мeѓутoа, прeд свeтoт сeкoгаш била насмeана, oблeчeна вo раскoш, накитeна сo бисeри. Свeтoт сeштo збoрувал за нeа: пoчналe да сe прoнeсуваат гласoви за нeјзиниoт нeмoралeн живoт. Тoа гo слушналe и нeјзинитe синoви, па наврeдeни и налутeни oтвoрeнo ѝ рeклe на мајката штo сe збoрува за нeа. Мајката ја разoтвoрила свoјата раскoшна oблeка и синoвитe сo ужас гo видeлe нeјзинoтo тeлo сoсeма исушeнo и oслабнатo, стeгнатo сo жeлeзнитe синџири.

- Старче, помина ли тешкото време?
- Тешко е зад себе, најлошото е пред нас!
- Што би ме советувал да направам, старче?
- Јадете храна со мала лажица.
За што? Да се биде здрав?